Vintage schilderij van Gustave Camus met een vrouw en een kind, 1943

Prachtige olieverf op doek van de Belgische schilder Gustave Camus, rechtsonder gesigneerd en gedateerd. Het werk introduceert ons als toeschouwers in een privé en intieme omgeving, in een liefdevol moment van leren. Aan het begin van de 19e eeuw ontstond er een nieuwe term binnen de schilderkunst die inspeelde op een thema dat te maken had met het dagelijkse, gezins- en huiselijke leven: intimiteit. Hoewel het begrip pas op dat moment verscheen, werd het onderwerp al lange tijd besproken in de kunstgeschiedenis. Al in de Renaissance waren er veel vrouwen afgebeeld in interieurscènes; nog eerder had de religieuze afbeelding van de Annunciatie de Maagd Maria afgebeeld in de eenzaamheid van haar huis. Maar pas in de 17e eeuw werd dit genre in Nederland definitief gevestigd, met Johannes Vermeer als grootste exponent. Vanaf dat moment maakte het een grote ontwikkeling door. In Frankrijk werden portretten van vrouwen in privévertrekken populair in de 18e eeuw, en in de eeuwen daarna schilderijen van huiselijke taferelen. Intieme schilderkunst heeft altijd een duidelijke voorliefde getoond voor het vrouwelijke universum, voor de weergave van vrouwen in alledaagse, intieme momenten en het gezinsleven, zoals de "tedere kindertijd". Het doel van intimiteit is juist om een zekere transcendentie te geven aan een alledaags moment in het leven van de personages, in dit geval de vrouw en haar kleintje. Deze twee figuren volstaan om de hele scène te vullen, hoewel er nauwelijks sprake is van een onderlinge relatie tussen de personages ondanks hun nauwe relatie (intimiteit neigt naar individualisme). In dit soort werken lijkt de tijd heel langzaam te verstrijken, waardoor een gevoel van stilte en een stilte ontstaat die alles doordringt. Haar moeder lijkt verzonken, in een introspectieve houding, opgesloten in haar eigen gedachten, met haar blik neergeslagen en haar gezicht kalm, terwijl de kleine opgaat in het verhaal dat ze vasthoudt met de hulp van haar moeder. Wat de techniek betreft, wordt de expressionistische kant van de auteur, die de opkomst van de beweging meemaakte, gedemonstreerd. Hij gebruikt sterke en expressieve kleuren, verzadigd en donker, met een snelle en materiële penseelstreek van overdreven en zeer uitgesproken streken. De kleurvlekken gaan op in het doek zelf en krijgen vorm en samenhang als ze van een afstand worden bekeken. Hij benadrukt ook de studie van het licht, want hoewel de lichtbron niet is afgebeeld, overspoelt hij de scène van rechts, waardoor de linkerhelft van het gezicht in de schaduw komt te liggen. Het originele aan het schilderij is dat het de kijker zelf is die moet eindigen met het geven van de uiteindelijke betekenis aan het werk volgens zijn eigen subjectiviteit. De originele lijst, kenmerkend voor die periode, is bewaard gebleven. Hij is gemaakt van rijk houtsnijwerk en heeft ingewikkelde details, zoals het opengewerkte werk dat symmetrisch in de hoeken is aangebracht. Over de auteur Gustave Camus, geboren op 4 april 1914 in Châtelet en overleden op 9 juni 1984 in Bergen, was een Belgisch expressionistisch schilder. Op 14-jarige leeftijd werd hij leerling-huisschilder, maar hij verliet deze activiteit zodra zijn kunst hem in staat stelde te leven, in 1939. Hij volgde tekenlessen bij de beeldhouwer Eugène Paulus aan de Industriële School van Charleroi (1930-1934) en van Leon Van den Houten aan de Universiteit van de Arbeid (1932-1937). Samen met Georges Wasterlain stichtte hij de groep Levende Kunst in het Land van Charleroi (1933). Na de oorlog bevestigden critici zijn talent en werd hij professor schilderen en tekenen aan de Academie voor Schone Kunsten van Bergen (1951-1976), waarvan hij directeur werd. Hij is verwant aan het impressionisme, hoewel zijn werk meestal dichter bij het fauvisme staat. In de jaren 1940 maakte hij een reis naar Bretagne, die een grote invloed had op zijn werk en het begin van zijn "tweede fase" markeerde. Afmetingen: 125 x 106 x 7 cm. / 98 x 78 cm. Referentie : 305604